Tyle stresu, tyle przygotowań, jakby to był pierwszy raz. A efekt, niezmienny – rok w rok. Dwanaście potraw, trudna do określenia ilość prezentów, ponad dwudziestu gości i jedna choinka. Święta Bożego Narodzenia to chyba najbardziej wymagające i stresogenne dni w roku.
Teoretycznie powinniśmy się zrelaksować, chłonąć rodzinną atmosferę i ładować baterie. W praktyce tłumaczymy się z podjętych decyzji ( „Kiedy zaręczyny / ślub / dziecko nr. 1 /dziecko nr. 2?”), gryziemy się w język („Kochanie, ale naprawdę wyjaśnij mi dlaczego mieszkacie razem / nie mieszkacie razem / wynajmujecie / kupujecie / sprzedajecie?”) i zaginamy czasoprzestrzeń bo przecież jak nie obrazi się mama, to na pewno teściowa, jeżeli teść będzie zadowolony to prawdopodobnie trzeba będzie udobruchać tatę…
Dlatego po teoretycznie długiej przerwie Świątecznej, wracamy do pracy zmęczeni bardziej niż po zamykaniu budżetu z szefem.
W tym roku postanowiłam choć trochę odwrócić sytuację. Po pierwsze nie zmęczyć się, po drugie nie denerwować się na ekscentryczna ciotkę i po trzecie, najważniejsze – naprawdę poczuć magię Świąt. Udało się połowicznie… Zmęczona jestem, spałam mało, jadłam dużo i starałam się być w kilku miejscach na raz. Na ciotkę denerwowałam się umiarkowanie, zatem osiągnęłam połowę sukcesu. Magię Świąt chłonęłam pełną piersią, z dobrym skutkiem.
Bilans na małym plusiku. Do pełni szczęścia potrzebuje jeszcze dnia dla siebie i mogę wracać do pracy! Tak też na pierwszy ogień – zdrowe, lekkie śniadanie. Bez bigosów, kiełbas i galartów z chrzanem. Odwiedziłam Cucinę, jest bisko, a poza tym jest otwarta w przerwie między świątecznej, co zasadniczo ułatwia sprawę. Po zdrowym posiłku godzina na basenie, 15 minut w saunie i na koniec – masaż gorącymi kamieniami. REWELACJA!
Zapomniałam o nietrafionych prezentach, pozbyłam się uczucia ciężkości po kilkukilogramowych makowcach i odnalazłam własne myśli zagłuszone kolędowaniem poza linią melodyczną.
Wesołego powrotu do codzienności!
